Egzersize Dayalı Onkolojik Rehabilitasyon: Kardiyak Rehabilitasyon Modelinden Yararlanma
(Dittus KL, Lakoski SG, Savage PD, Kokinda N, Toth M, Stevens D, Woods K,OʼBrien P, Ades PA. Exercise-based oncology rehabilitation: leveraging the cardiac rehabilitation model. J Cardiopulm Rehabil Prev. 2015 Mar-Apr;35(2):130-9. doi: 10.1097/HCR.0000000000000091. PubMed PMID: 25407596; PubMed Central PMCID: PMC4342296.)
Özet
Bir kardiyak rehabilitasyon (CR) modeli kullanan onkoloji rehabilitasyonu, kanserden kurtulanlar için umut verici bir müdahaledir. Zindelik, fiziksel ve psikolojik fonksiyonlarda olduğu gibi gelişir. Onkolojik rehabilitasyonun daha geniş bir ölçekte uygulanması, çağdaş popülasyonlarda onkolojik rehabilitasyonun normal bakım karşısındaki değerine ilişkin kontrollü verilerin toplanmasını beklemektedir. Kanserden kurtulan nüfus, onkolojik tedavi nedeniyle büyüdükçe, daha uzun süreli fonksiyonel sonuçların önemi vurgulanacaktır.
Kanser tedavisi gören bireyler, fitness, güç ve fiziksel işlevlerde düşüş yaşıyor. Kanser ve ilişkili tedaviler, hareket açıklığı ve lenfödem gibi lokal semptomların yanı sıra yorgunluk, dekondisyon ve ağrı sendromları gibi sistemik etkilerle sonuçlanır.(1)Bazı kanser türlerinden kurtulanlar da kardiyovasküler hastalık gelişimi için artmış risk altındadır.(2,3)Kanser tedavilerinin istenmeyen sonuçları rehabilitasyon müdahaleleri ile iyileştirilebilir. Egzersiz müdahaleleri, aerobik kondisyon, güç ve kanser tedavisinin diğer kalıcı etkilerindeki gelişmeleri belgelemiştir. Ek olarak, epidemiyolojik kanıtlar, fiziksel aktivitenin, randomize kontrollü çalışma verisi olmamasına rağmen, nüksün azaltılması ve sağkalımın artırılması gibi kansere bağlı sonuçları iyileştirdiğini göstermektedir. (4,5,6)Kanser teşhisi akabinde onkolojik rehabilitasyon programları, kanserden kurtulanların bakımında standart bir bileşen haline gelmelidir.
İkincil hastalıkların önlenmesi, ölümlerin ve hastalıkların azaltılması, fiziksel işlev ve yaşam kalitesinin iyileştirilmesine odaklanan Kardiyak Rehabilitasyon (CR) , kapsamlı onkoloji rehabilitasyon programları geliştirmek için ideal bir çerçeve sağlar.
Kanser ve Kanser Tedavisinin Etkisi: Zindelikte, Güçte ve Fiziksel İşlevdeki Düşüşler
Kanser ve çeşitli kanser tedavilerinin karşılıklı etkileşimi, çoğu egzersiz ve rehabilitasyon ile iyileştirilebilecek olan fizyolojik düşüş ve kalıcı yan etkiler ile sonuçlanır. Kanserden kurtulanlarda kardiyovasküler uygunluk bozulmuştur. (7) Son zamanlarda kanser hastalarında iskelet kası miyofilamanlarının iç fonksiyonlarında belirgin azalmalar tespit edilmiştir ve bunların bütün kas gücündeki azalma ve yürüme performansıyla ilişkili olduğu bulunmuştur. (8)
Kanser ve Kanser Tedavisinin Etkisi: Kalıcı Yan Etkiler
Cerrahi ve radyasyon, hareketliliği bozabilecek yaygın lokal tedavi yöntemleridir. Omuz hareket aralığı, sentinel lenf nodu değerlendirmesi alan hastaların% 45'ine ve aksiller diseksiyon alanların% 86'sına kadar sınırlıdır. (9) Daha da önemlisi bu işlev bozukluğu, gündelik ev işleri (% 44.2) ve bir galon sütü kaldırma (% 34.9) gibi faaliyetlerde sınırlamalara dönüşmüştür. Lenf ödemi, kansere bağlı cerrahi veya radyasyondan kaynaklanan lenfatik süzülmenin bozulması ile edinilebilir. Meme kanserini tedavi etmek için uygulanan tedaviler % 21.4 oranında bir lenf ödemi belirtisi 23 ile ilişkilidir ve lenf ödemiye sahip olanlar, güç ve üst ekstremite bozukluğu yaşarlar. (10,11)
Kanseri tedavi etmek için kullanılan kemoterapötik ve hedefe yönelik tedaviler, birçok kanser mağdurunun yaşam kalitesini etkileyen ikincil zararla ilişkilidir. Yorgunluk, kanser tedavisinin en yaygın olarak bilinen kalıcı etkisidir ve kanserden kurtulanların % 80'inde bulunur. (12) Kansere bağlı yorgunluk çok faktöre bağlıdır ve aktivitede azalma, dekondisyon, depresyon ve uyku bozukluğu gibi kendisine yardımcı olan etkileri içerir. (13,14)
Teşhis ve müdahalelere bağlı olarak, kanser tedavisi ile kilo alımı veya kaybı meydana gelir. Meme ve kolon kanseri için adjuvan tedavi alan kişilerde kilo alımı daha yaygındır. (15,16) Tersine, akciğer, baş / boyun, pankreas ve üst gastrointestinal gibi diğer maligniteleri olan kişiler sıklıkla kilo verirler. Bu kilo kaybı iskelet kasında bir azalmaya neden olur, genellikle sadece beslenme ile tersine çevrilmez ve güç azalması eşlik eder.(17)
Kanser mağdurlarının % 35' kadarı önemli ölçüde psikolojik sıkıntı yaşarlar. (18) Psikolojik faktörler, kanserden kurtulanlar arasında fiziksel hareketsizlik ile ilişkili olduğu görünmektedir. (19)
Kanserden Kurtulanlarda Egzersiz ve Rehabilitasyonun Faydaları
Egzersiz ve rehabilitasyon müdahalelerinin, kanserden kurtulanların yaşadığı bozuklukların iyileştirilmesinde yararlı olduğu kanıtlanmıştır. Aerobik müdahaleler kanserden kurtulanlarda kardiyopulmoner zindeliği arttırır ve artışlar % 10-15 arasında değişir. (20) Akciğer, meme, prostat, lenfoma ve hematolojik maligniteler dahil olmak üzere birkaç farklı türdeki kanserlerden kurtulanlar için aerobik egzersizin faydaları bulunur. (21,22)
Egzersiz ve rehabilite edici müdahaleler, meme kanseri tedavisi gören kadınlarda omuz hareket bozukluğunun iyileşmesine neden olur.(23) Direnç eğitimi lenfödemini kötüleştirmez aslında alevlenme belirtilerini ve semptomları azaltır.(24) 4000'den fazla katılımcıyla yapılan 56 çalışmanın yakın zamanda gözden geçirilmesi, kanser tedavisi sırasında ve sonrasında verilen yorgunluk yönetimi için egzersiz müdahalelerinin faydalarını belirledi.(25) Kanserden kurtulanlar için egzersiz, depresyonun azalmasına ve yaşam kalitesinin artmasına neden olur. (26)
Randomize kontrollü bir çalışma eksikken, gözlemsel çalışmalar daha fiziksel olarak aktif olan kanser mağdurları arasında genel sağkalımın iyileştiğini tespit etmektedir. Meme kanseri mağdurları için, 3 saatlik orta yoğunluktaki aktiviteye eşdeğer fiziksel aktivite, meme kanserine özgü ölümlerde % 34 azalma ve genel vakalardaki ölümlerde % 41 azalma ile ilişkilendirilmiştir. (27) İki büyük gözlemsel çalışma, bir kolon kanseri teşhisi sonrasında haftada 6 saat orta yoğunluktaki bir fiziksel aktivitenin yapanların kolon kanserinden ve diğer nedenlerden kaynaklanan ölüm oranlarında, fiziksel olarak hareketsiz olan erkeklere veya kadınlara kıyasla azalma ile ilişkili olduğunu göstermiştir.
Bir Onkolojik Rehabilitasyon Modeli Olarak Kardiyak Rehabilitasyon
Bir Onkolojik Rehabilitasyon Modeli Olarak Kardiyak Rehabilitasyon
Etkili bir onkoloji rehabilitasyon programı zindeliği artıracak ve fiziksel ve psikolojik eksiklikleri giderecektir. CR, ülke çapında akademik ve toplum tıp merkezlerinde kanserden kurtulanlara onkoloji rehabilitasyonunu getirmek için ideal bir model sunmaktadır.
Aerobik egzersiz bileşeni genellikle 8-12 hafta boyunca frekans, süre ve yoğunluk zaman içinde ilerleyen 3 haftalık EKG izlemeli egzersiz seanslarından ve uzun süreli egzersiz planından oluşur. Direnç eğitimi tipik olarak gücü, iskelet kası dayanıklılığını ve sonuç olarak fonksiyonel kapasiteyi arttırmak amacıyla verilir. (28)
Onkolojik tedavilerin kas-iskelet sistemi bozukluklarına yol açma sıklığı nedeniyle, bir fizyoterapist (PT) bireyler programa girmeden önce fonksiyonu değerlendirir. Fizyoterapist; lenf ödemi, hareket açıklığı ve denge bozuklukları açısından değerlendirir. Yeterli açıklık varsa veya ciddi dekondüksiyon meydana gelirse, bire bir fizik tedavi sağlanır. Alternatif olarak, eğer fiziksel sınırlamalar bulunur ama katılımcılar programı başlatabilirse, fizyoterapist egzersiz fizyoloğuna gerekli değişiklikler hakkında talimat verir. Onko-kardiyoloji konusunda uzmanlaşmış bir kardiyologun yardımıyla onkoloji rehabilitasyonuna katılan katılımcılar kardiyopulmoner egzersiz tolerans testine (ETT) girerler. ETT testinin faydası ve güvenirliliği, kanser ortamında kardiyovasküler uygunluk testinin önceki incelemesine dayanmaktadır.(29)
Kaynakça
1) De Moor JS, Mariotto AB, Parry C, et al. Cancer survivors in the United States: prevalence across the survivorship trajectory and implications for care. Cancer Epi Bio Markers Prev. 2013;22(4):561–670.
2)Hooning MJ, Botma A, Aleman BM. Long-term risk of cardiovascular disease in 10-year survivors of breast cancer. J Natl Cancer Inst. 2007;99(5):365–375.
3)van den Belt-Dusebout AW, Nuver J, de Wit R, et al. Long-term risk of cardiovascular disease in 5-year survivors of testicular cancer. J Clin Oncol. 2006;24(3):467–475.
4) Holmes MD, Chen WY, Faskanich D, Kroenke C, Colditz GA. Physical activity and survival after breast cancer diagnosis. JAMA. 2005;293:2479–2486
5) Meyerhardt JA, Giovannucci EL, Holmes MD, et al. Physical activity and survival after colorectal cancer diagnosis. J Clin Oncol. 2006;24:3527–3534.
6) Meyerhardt JA, Heseltine D, Niedzwiecki D, et al. Impact of physical activity on cancer recurrence and survival in patients with stage III colon cancer: findings from CALGB 89803. J Clin Oncol. 2006;24:3535–3541.
7) Lakoski SG, Eves ND, Douglas PS, Jones LW. Exercise rehabilitation in patients with cancer. Nat Rev Clin Oncol. 2012;9(5):288–296.
8) Toth MJ, Miller MS, Callahan DM, et al. Molecular mechanisms underlying skeletal muscle weakness in human cancer: reduced myosin-actin cross-bridge formation and kinetics. J Appl Physiol. 2013;114(7):858–868.
9) Leidenius M, Leppänen E, Krogerus L, von Smitten K. Motion restriction and axillary web syndrome after sentinel node biopsy and axillary clearance in breast cancer. Am J Surg. 2003;185(2):127–130.
10) DiSipio T, Rye S, Newman B, Hayes S. Incidence of unilateral arm lymphoedema after breast cancer: a systematic review and meta-analysis. Lancet Oncol. 2013;14(6):500–515.
11) Smoot B, Wong J, Cooper B, Wanek L, Topp K, Byl N, et al. Upper extremity impairments in women with or without lymphedema following breast cancer treatment. J Cancer Surviv. 2010;4(2):167–178.
12) Hofman M, Ryan JL, Figueroa-Moseley CD, Jean-Pierre P, Morrow GR. Cancer-related fatigue: the scale of the problem. Oncologist. 2007;12 (Suppl 1):4–10.
13) Meeske K, Smith AW, Alfano CM, McGregor BA, McTiernan A, Baumgartner KB, et al. Fatigue in breast cancer survivors two to five years post diagnosis: a HEAL Study report. Qual Life Res. 2007;16(6):947–960.
14) National Comprehensive Cancer Network. [Accessed February 6, 2014];Cancer-Related Fatigue (Version 1.2014)
15) Vance V, Mourtzakis M, McCargar L, Hanning R. Weight gain in breast cancer survivors: prevalence, pattern and health consequences. Obes Rev. 2010;12(4):282–294.
16) Meyerhardt JA, Niedzwiecki D, Hollis D, Saltz LB, Mayer RJ, Nelson H, et al. Impact of body mass index and weight change after treatment on cancer recurrence and survival in patients with stage III colon cancer: findings from Cancer and Leukemia Group B 89803. J Clin Oncol. 2008;26(25):4109–4115.
17) Gould DW, Lahart I, Carmichael AR, Koutedakis Y, Metsios GS. Cancer cachexia prevention via physical exercise: Molecular mechanisms. J Cachexia Sarcopenia Muscle. 2013;4(2):111–124.
18) Zabora J, Brintzenhofer K, Curbow B, Hooker C, Piantadosi S. The prevalence of psychological distress by cancer site. Psychooncology. 2001;10(1):19–28.
19) Chambers SK, Lynch BM, Aitken J, Baade P. Relationship over time between psychological distress and physical activity in colorectal cancer survivors. J Clin Oncol. 2009;27:1600–1606.
20) Schmitz KH, Holtzman J, Courneya KS, Mâsse LC, Duval S, Kane R. Controlled physical activity trials in cancer survivors: a systematic review and meta-analysis. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2005;14(7):1588–1595.
21)Quist M, Rørth M, Langer S, Jones LW, Laursen JH, Pappot H, et al. Safety and feasibility of a combined exercise intervention for inoperable lung cancer patients undergoing chemotherapy: a pilot study. Lung Cancer. 2012;75(2):203–208.
22) Persoon S, Kersten MJ, van der Weiden K, Buffart LM, Nollet F, Brug J, et al. Effects of exercise in patients treated with stem cell transplantation for a hematologic malignancy: a systematic review and meta-analysis. Cancer Treat Rev. 2013;39(6):682–690.
23) McNeely ML, Campbell K, Ospina M, Rowe BH, Dabbs K, Klassen TP, et al. Exercise interventions for upper-limb dysfunction due to breast cancer treatment. Cochrane Database Syst Rev. 2010;16(6):1–48.
24) Schmitz KH, Ahmed RL, Troxel A, Cheville A, Smith R, Lewis-Grant L, Bryan CJ, Williams-Smith CT, Greene QP. Weight lifting in women with breast-cancer-related lymphedema. N Engl J Med. 2009;361(7):664–73.
25) Cramp F, Byron-Daniel J. Exercise for the management of cancer-related fatigue in adults. Cochrane Database Syst Rev. 2012;14:11:1–84.
26) McClellan R. Exercise programs for patients with cancer improve physical functioning and quality of life. J Physiother. 2013;59(1):57. doi: 10.1016/S1836-9553(13)70150-4.
27) Ibrahim EM, Al-Homaidh A. Physical activity and survival after breast cancer diagnosis: meta-analysis of published studies. Med Oncol. 2011;28(3):753–765.
28) Williams MA, Haskell WL, Ades PA, Amsterdam EA, Bittner V, Franklin BA, et al. Resistance exercise in individuals with and without cardiovascular disease: 2007 update: a scientific statement from the American Heart Association Council on Clinical Cardiology and Council on Nutrition, Physical Activity, and Metabolism. Circulation. 2007;116(5):572–584.
29) Jones LW, Eves ND, Peppercorn J. Pre-exercise screening and prescription guidelines for cancer patients. Lancet Oncol. 2010;11(10):914–916.
(Dittus KL, Lakoski SG, Savage PD, Kokinda N, Toth M, Stevens D, Woods K,OʼBrien P, Ades PA. Exercise-based oncology rehabilitation: leveraging the cardiac rehabilitation model. J Cardiopulm Rehabil Prev. 2015 Mar-Apr;35(2):130-9. doi: 10.1097/HCR.0000000000000091. PubMed PMID: 25407596; PubMed Central PMCID: PMC4342296.)
Özet
Bir kardiyak rehabilitasyon (CR) modeli kullanan onkoloji rehabilitasyonu, kanserden kurtulanlar için umut verici bir müdahaledir. Zindelik, fiziksel ve psikolojik fonksiyonlarda olduğu gibi gelişir. Onkolojik rehabilitasyonun daha geniş bir ölçekte uygulanması, çağdaş popülasyonlarda onkolojik rehabilitasyonun normal bakım karşısındaki değerine ilişkin kontrollü verilerin toplanmasını beklemektedir. Kanserden kurtulan nüfus, onkolojik tedavi nedeniyle büyüdükçe, daha uzun süreli fonksiyonel sonuçların önemi vurgulanacaktır.
Kanser tedavisi gören bireyler, fitness, güç ve fiziksel işlevlerde düşüş yaşıyor. Kanser ve ilişkili tedaviler, hareket açıklığı ve lenfödem gibi lokal semptomların yanı sıra yorgunluk, dekondisyon ve ağrı sendromları gibi sistemik etkilerle sonuçlanır.(1)Bazı kanser türlerinden kurtulanlar da kardiyovasküler hastalık gelişimi için artmış risk altındadır.(2,3)Kanser tedavilerinin istenmeyen sonuçları rehabilitasyon müdahaleleri ile iyileştirilebilir. Egzersiz müdahaleleri, aerobik kondisyon, güç ve kanser tedavisinin diğer kalıcı etkilerindeki gelişmeleri belgelemiştir. Ek olarak, epidemiyolojik kanıtlar, fiziksel aktivitenin, randomize kontrollü çalışma verisi olmamasına rağmen, nüksün azaltılması ve sağkalımın artırılması gibi kansere bağlı sonuçları iyileştirdiğini göstermektedir. (4,5,6)Kanser teşhisi akabinde onkolojik rehabilitasyon programları, kanserden kurtulanların bakımında standart bir bileşen haline gelmelidir.
İkincil hastalıkların önlenmesi, ölümlerin ve hastalıkların azaltılması, fiziksel işlev ve yaşam kalitesinin iyileştirilmesine odaklanan Kardiyak Rehabilitasyon (CR) , kapsamlı onkoloji rehabilitasyon programları geliştirmek için ideal bir çerçeve sağlar.
Kanser ve Kanser Tedavisinin Etkisi: Zindelikte, Güçte ve Fiziksel İşlevdeki Düşüşler
Kanser ve çeşitli kanser tedavilerinin karşılıklı etkileşimi, çoğu egzersiz ve rehabilitasyon ile iyileştirilebilecek olan fizyolojik düşüş ve kalıcı yan etkiler ile sonuçlanır. Kanserden kurtulanlarda kardiyovasküler uygunluk bozulmuştur. (7) Son zamanlarda kanser hastalarında iskelet kası miyofilamanlarının iç fonksiyonlarında belirgin azalmalar tespit edilmiştir ve bunların bütün kas gücündeki azalma ve yürüme performansıyla ilişkili olduğu bulunmuştur. (8)
Kanser ve Kanser Tedavisinin Etkisi: Kalıcı Yan Etkiler
Cerrahi ve radyasyon, hareketliliği bozabilecek yaygın lokal tedavi yöntemleridir. Omuz hareket aralığı, sentinel lenf nodu değerlendirmesi alan hastaların% 45'ine ve aksiller diseksiyon alanların% 86'sına kadar sınırlıdır. (9) Daha da önemlisi bu işlev bozukluğu, gündelik ev işleri (% 44.2) ve bir galon sütü kaldırma (% 34.9) gibi faaliyetlerde sınırlamalara dönüşmüştür. Lenf ödemi, kansere bağlı cerrahi veya radyasyondan kaynaklanan lenfatik süzülmenin bozulması ile edinilebilir. Meme kanserini tedavi etmek için uygulanan tedaviler % 21.4 oranında bir lenf ödemi belirtisi 23 ile ilişkilidir ve lenf ödemiye sahip olanlar, güç ve üst ekstremite bozukluğu yaşarlar. (10,11)
Kanseri tedavi etmek için kullanılan kemoterapötik ve hedefe yönelik tedaviler, birçok kanser mağdurunun yaşam kalitesini etkileyen ikincil zararla ilişkilidir. Yorgunluk, kanser tedavisinin en yaygın olarak bilinen kalıcı etkisidir ve kanserden kurtulanların % 80'inde bulunur. (12) Kansere bağlı yorgunluk çok faktöre bağlıdır ve aktivitede azalma, dekondisyon, depresyon ve uyku bozukluğu gibi kendisine yardımcı olan etkileri içerir. (13,14)
Teşhis ve müdahalelere bağlı olarak, kanser tedavisi ile kilo alımı veya kaybı meydana gelir. Meme ve kolon kanseri için adjuvan tedavi alan kişilerde kilo alımı daha yaygındır. (15,16) Tersine, akciğer, baş / boyun, pankreas ve üst gastrointestinal gibi diğer maligniteleri olan kişiler sıklıkla kilo verirler. Bu kilo kaybı iskelet kasında bir azalmaya neden olur, genellikle sadece beslenme ile tersine çevrilmez ve güç azalması eşlik eder.(17)
Kanser mağdurlarının % 35' kadarı önemli ölçüde psikolojik sıkıntı yaşarlar. (18) Psikolojik faktörler, kanserden kurtulanlar arasında fiziksel hareketsizlik ile ilişkili olduğu görünmektedir. (19)
Kanserden Kurtulanlarda Egzersiz ve Rehabilitasyonun Faydaları
Egzersiz ve rehabilitasyon müdahalelerinin, kanserden kurtulanların yaşadığı bozuklukların iyileştirilmesinde yararlı olduğu kanıtlanmıştır. Aerobik müdahaleler kanserden kurtulanlarda kardiyopulmoner zindeliği arttırır ve artışlar % 10-15 arasında değişir. (20) Akciğer, meme, prostat, lenfoma ve hematolojik maligniteler dahil olmak üzere birkaç farklı türdeki kanserlerden kurtulanlar için aerobik egzersizin faydaları bulunur. (21,22)
Egzersiz ve rehabilite edici müdahaleler, meme kanseri tedavisi gören kadınlarda omuz hareket bozukluğunun iyileşmesine neden olur.(23) Direnç eğitimi lenfödemini kötüleştirmez aslında alevlenme belirtilerini ve semptomları azaltır.(24) 4000'den fazla katılımcıyla yapılan 56 çalışmanın yakın zamanda gözden geçirilmesi, kanser tedavisi sırasında ve sonrasında verilen yorgunluk yönetimi için egzersiz müdahalelerinin faydalarını belirledi.(25) Kanserden kurtulanlar için egzersiz, depresyonun azalmasına ve yaşam kalitesinin artmasına neden olur. (26)
Randomize kontrollü bir çalışma eksikken, gözlemsel çalışmalar daha fiziksel olarak aktif olan kanser mağdurları arasında genel sağkalımın iyileştiğini tespit etmektedir. Meme kanseri mağdurları için, 3 saatlik orta yoğunluktaki aktiviteye eşdeğer fiziksel aktivite, meme kanserine özgü ölümlerde % 34 azalma ve genel vakalardaki ölümlerde % 41 azalma ile ilişkilendirilmiştir. (27) İki büyük gözlemsel çalışma, bir kolon kanseri teşhisi sonrasında haftada 6 saat orta yoğunluktaki bir fiziksel aktivitenin yapanların kolon kanserinden ve diğer nedenlerden kaynaklanan ölüm oranlarında, fiziksel olarak hareketsiz olan erkeklere veya kadınlara kıyasla azalma ile ilişkili olduğunu göstermiştir.
Bir Onkolojik Rehabilitasyon Modeli Olarak Kardiyak Rehabilitasyon
Bir Onkolojik Rehabilitasyon Modeli Olarak Kardiyak Rehabilitasyon
Etkili bir onkoloji rehabilitasyon programı zindeliği artıracak ve fiziksel ve psikolojik eksiklikleri giderecektir. CR, ülke çapında akademik ve toplum tıp merkezlerinde kanserden kurtulanlara onkoloji rehabilitasyonunu getirmek için ideal bir model sunmaktadır.
Aerobik egzersiz bileşeni genellikle 8-12 hafta boyunca frekans, süre ve yoğunluk zaman içinde ilerleyen 3 haftalık EKG izlemeli egzersiz seanslarından ve uzun süreli egzersiz planından oluşur. Direnç eğitimi tipik olarak gücü, iskelet kası dayanıklılığını ve sonuç olarak fonksiyonel kapasiteyi arttırmak amacıyla verilir. (28)
Onkolojik tedavilerin kas-iskelet sistemi bozukluklarına yol açma sıklığı nedeniyle, bir fizyoterapist (PT) bireyler programa girmeden önce fonksiyonu değerlendirir. Fizyoterapist; lenf ödemi, hareket açıklığı ve denge bozuklukları açısından değerlendirir. Yeterli açıklık varsa veya ciddi dekondüksiyon meydana gelirse, bire bir fizik tedavi sağlanır. Alternatif olarak, eğer fiziksel sınırlamalar bulunur ama katılımcılar programı başlatabilirse, fizyoterapist egzersiz fizyoloğuna gerekli değişiklikler hakkında talimat verir. Onko-kardiyoloji konusunda uzmanlaşmış bir kardiyologun yardımıyla onkoloji rehabilitasyonuna katılan katılımcılar kardiyopulmoner egzersiz tolerans testine (ETT) girerler. ETT testinin faydası ve güvenirliliği, kanser ortamında kardiyovasküler uygunluk testinin önceki incelemesine dayanmaktadır.(29)
Kaynakça
1) De Moor JS, Mariotto AB, Parry C, et al. Cancer survivors in the United States: prevalence across the survivorship trajectory and implications for care. Cancer Epi Bio Markers Prev. 2013;22(4):561–670.
2)Hooning MJ, Botma A, Aleman BM. Long-term risk of cardiovascular disease in 10-year survivors of breast cancer. J Natl Cancer Inst. 2007;99(5):365–375.
3)van den Belt-Dusebout AW, Nuver J, de Wit R, et al. Long-term risk of cardiovascular disease in 5-year survivors of testicular cancer. J Clin Oncol. 2006;24(3):467–475.
4) Holmes MD, Chen WY, Faskanich D, Kroenke C, Colditz GA. Physical activity and survival after breast cancer diagnosis. JAMA. 2005;293:2479–2486
5) Meyerhardt JA, Giovannucci EL, Holmes MD, et al. Physical activity and survival after colorectal cancer diagnosis. J Clin Oncol. 2006;24:3527–3534.
6) Meyerhardt JA, Heseltine D, Niedzwiecki D, et al. Impact of physical activity on cancer recurrence and survival in patients with stage III colon cancer: findings from CALGB 89803. J Clin Oncol. 2006;24:3535–3541.
7) Lakoski SG, Eves ND, Douglas PS, Jones LW. Exercise rehabilitation in patients with cancer. Nat Rev Clin Oncol. 2012;9(5):288–296.
8) Toth MJ, Miller MS, Callahan DM, et al. Molecular mechanisms underlying skeletal muscle weakness in human cancer: reduced myosin-actin cross-bridge formation and kinetics. J Appl Physiol. 2013;114(7):858–868.
9) Leidenius M, Leppänen E, Krogerus L, von Smitten K. Motion restriction and axillary web syndrome after sentinel node biopsy and axillary clearance in breast cancer. Am J Surg. 2003;185(2):127–130.
10) DiSipio T, Rye S, Newman B, Hayes S. Incidence of unilateral arm lymphoedema after breast cancer: a systematic review and meta-analysis. Lancet Oncol. 2013;14(6):500–515.
11) Smoot B, Wong J, Cooper B, Wanek L, Topp K, Byl N, et al. Upper extremity impairments in women with or without lymphedema following breast cancer treatment. J Cancer Surviv. 2010;4(2):167–178.
12) Hofman M, Ryan JL, Figueroa-Moseley CD, Jean-Pierre P, Morrow GR. Cancer-related fatigue: the scale of the problem. Oncologist. 2007;12 (Suppl 1):4–10.
13) Meeske K, Smith AW, Alfano CM, McGregor BA, McTiernan A, Baumgartner KB, et al. Fatigue in breast cancer survivors two to five years post diagnosis: a HEAL Study report. Qual Life Res. 2007;16(6):947–960.
14) National Comprehensive Cancer Network. [Accessed February 6, 2014];Cancer-Related Fatigue (Version 1.2014)
15) Vance V, Mourtzakis M, McCargar L, Hanning R. Weight gain in breast cancer survivors: prevalence, pattern and health consequences. Obes Rev. 2010;12(4):282–294.
16) Meyerhardt JA, Niedzwiecki D, Hollis D, Saltz LB, Mayer RJ, Nelson H, et al. Impact of body mass index and weight change after treatment on cancer recurrence and survival in patients with stage III colon cancer: findings from Cancer and Leukemia Group B 89803. J Clin Oncol. 2008;26(25):4109–4115.
17) Gould DW, Lahart I, Carmichael AR, Koutedakis Y, Metsios GS. Cancer cachexia prevention via physical exercise: Molecular mechanisms. J Cachexia Sarcopenia Muscle. 2013;4(2):111–124.
18) Zabora J, Brintzenhofer K, Curbow B, Hooker C, Piantadosi S. The prevalence of psychological distress by cancer site. Psychooncology. 2001;10(1):19–28.
19) Chambers SK, Lynch BM, Aitken J, Baade P. Relationship over time between psychological distress and physical activity in colorectal cancer survivors. J Clin Oncol. 2009;27:1600–1606.
20) Schmitz KH, Holtzman J, Courneya KS, Mâsse LC, Duval S, Kane R. Controlled physical activity trials in cancer survivors: a systematic review and meta-analysis. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2005;14(7):1588–1595.
21)Quist M, Rørth M, Langer S, Jones LW, Laursen JH, Pappot H, et al. Safety and feasibility of a combined exercise intervention for inoperable lung cancer patients undergoing chemotherapy: a pilot study. Lung Cancer. 2012;75(2):203–208.
22) Persoon S, Kersten MJ, van der Weiden K, Buffart LM, Nollet F, Brug J, et al. Effects of exercise in patients treated with stem cell transplantation for a hematologic malignancy: a systematic review and meta-analysis. Cancer Treat Rev. 2013;39(6):682–690.
23) McNeely ML, Campbell K, Ospina M, Rowe BH, Dabbs K, Klassen TP, et al. Exercise interventions for upper-limb dysfunction due to breast cancer treatment. Cochrane Database Syst Rev. 2010;16(6):1–48.
24) Schmitz KH, Ahmed RL, Troxel A, Cheville A, Smith R, Lewis-Grant L, Bryan CJ, Williams-Smith CT, Greene QP. Weight lifting in women with breast-cancer-related lymphedema. N Engl J Med. 2009;361(7):664–73.
25) Cramp F, Byron-Daniel J. Exercise for the management of cancer-related fatigue in adults. Cochrane Database Syst Rev. 2012;14:11:1–84.
26) McClellan R. Exercise programs for patients with cancer improve physical functioning and quality of life. J Physiother. 2013;59(1):57. doi: 10.1016/S1836-9553(13)70150-4.
27) Ibrahim EM, Al-Homaidh A. Physical activity and survival after breast cancer diagnosis: meta-analysis of published studies. Med Oncol. 2011;28(3):753–765.
28) Williams MA, Haskell WL, Ades PA, Amsterdam EA, Bittner V, Franklin BA, et al. Resistance exercise in individuals with and without cardiovascular disease: 2007 update: a scientific statement from the American Heart Association Council on Clinical Cardiology and Council on Nutrition, Physical Activity, and Metabolism. Circulation. 2007;116(5):572–584.
29) Jones LW, Eves ND, Peppercorn J. Pre-exercise screening and prescription guidelines for cancer patients. Lancet Oncol. 2010;11(10):914–916.